“Through me you pass into the city of woe:
Through me you pass into eternal pain:
Through me among the people lost for aye.
Justice the founder of my fabric moved:
To rear me was the task of power divine,
Supremest wisdom, and primeval love.
Before me things create were none, save things
Eternal, and eternal I shall endure.
All hope abandon, ye who enter here.”
Dante Alighieri – Divine Comedy
Πρέπει να ήταν το 1993 ή το 1994 που οι φίλοι μου στα γενέθλιά μου, μου φέραν το σενάριο “The Created“, όπου διαδραματίζεται στο Ravenloft. Ένα ΥΠΕΡΟΧΟ εξώφυλλο, που δε θα μπορούσε παρά να προκαλέσει σε ένα μικρό, κανονικό, παιδί εφιάλτες: Ένας κλόουν, jack-in-the-box, που στέκεται ξεκουρδισμένος και ανοιχτός, αλλά αντί για νορμάλ κεφάλι και χέρια, έχει το σκελετωμένο – ή καλύτερα – το αποστεωμένο πρόσωπο και χέρια από μια μίξη παιχνιδιού και απέθαντου πλάσματος. Αλλά δεν ήμουν ποτέ κανονικό παιδί.
Μπορώ να πω ότι με χαροποίησε ιδιαίτερα όταν είδα ότι αρκετός κόσμος ασχολείται ακόμα με το Ravenloft και τα Domains of Dread, μιας και είναι ένα παλιό campaign setting και ό,τι υπάρχει περί αυτού στην 5η έκδοση, είναι τα Curse of Strahd και Escape from Castle Ravenloft. Με το Van Richten’s Guide to Ravenloft να έρχεται στον ορίζοντα, δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας όλα που με έκαναν να ερωτευτώ αυτό το campaign setting και να μάθουν οι νεότεροι, μια νέα πλευρά του D&D.
Ανατρέχοντας στην ιστορία
Το Ravenloft γενικά ξεκίνησε σαν ένα αυτοτελές σενάριο, για ένα πύργο και έναν βρυκόλακα με τραγική ιστορία, όπου οι παίκτες αποφασίζουν να εισβάλουν στο κάστρο του αλλά καταλήγουν να τρέχουν να ξεφύγουν από αυτόν. Ο Tracy και η Laura Hickman είχαν κουραστεί να χρησιμοποιούν vampires σαν εχθρούς στα παιχνίδια τους, χωρίς να έχουν κάποιο υπόβαθρο ή λόγο ύπαρξης και απλά περιμένουν μέσα σε ένα dungeon το επόμενο party για να του επιτεθούν. Αποφάσισαν λοιπόν να γράψουν ένα σενάριο, για έναν τρομερά ψηλό πύργο και ένα vampire lord με τραγικό παρελθόν. Ο πύργος λεγόταν Ravenloft, και το ‘σπιτικό’ σενάριο παιζόταν κάθε χρόνο το Halloween για πέντε χρόνια, σαν playtesting. Στο σύστημά τους το σενάριο ονομαζόταν Vampyr. Αλλά καθώς ο κόσμος τους ρωτούσε για το παιχνίδι που τρέχουν, εκείνο το “Ravenloft”, το όνομα κόλλησε.
Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1983, με κωδικό I6 και με το όνομα απλά ‘Ravenloft’. Ήταν τόσο επιτυχημένο ώστε μετά από 3 χρόνια βγήκε η συνέχειά του – Ravenloft II: House on the Griffon Hill, ενώ το 1990 απέκτησε δικό του campaign setting στη νεόφυτη (τότε) 2η έκδοση. Το Ravenloft αυτό καθ’εαυτό είναι ο πύργος του Strahd, στη ‘χώρα’ της Barovia, όπου στην ουσία είναι μια αντιγραφή του Δράκουλα του Στόκερ, με πολλά στοιχεία από τη γοτθική λογοτεχνία τρόμου. Χαρακτηρίζεται από σκοτεινά δάση, υπέροχα παρθένα τοπία με άγρια και πανύψηλα βουνά και με ένα σκοτεινό υπόβαθρο. Η Barovia λοιπόν, μαζί με τον πύργο Ravenloft (Κορακώνας – η φωλία που μένουν τα κοράκια – από το αρχαίο όνομα της χώρας από την οποία είναι ο Strahd και η οποία έχει ένα κοράκι σαν σύμβολο), έγινε η καρδιά του νέου κόσμου, μαζί με μία ομάδα από διάφορες άλλες ‘χώρες’ τα λεγόμενα Domains. Σε αυτά, καθημερινοί άνθρωποι, ξωτικά, νάνοι και άλλα πλάσματα, ζουν τις ζωές τους και διοικούνται από σκοτεινούς άρχοντες, τους Darklords, ο καθένας με τη δική του ιστορία – και κατάρα – οι οποίοι δείχνουν να είναι φυλακισμένοι μέσα στην κάθε χώρα, μην μπορώντας να ξεφύγουν. Πώς κρατούνται φυλακισμένοι λέτε;
Aπό τις Ομίχλες
Τα Mists ή “Οι Ομίχλες” είναι ένα αόρατο entity που φέρνει, δημιουργεί, καταστρέφει, ζωντανεύει, διαστρεβλώνει, ομορφαίνει, διαφθείρει (πραγματικά η λίστα δεν έχει τελειωμό) τον κόσμο. Φέρνει σκοτεινούς και πραγματικά κακούς θνητούς και τους φυλακίζει, δημιουργώντας μία χώρα η οποία συνήθως είναι χτισμένη πάνω στα “θέλω” τους και τις κακές τους πράξεις. Τους φέρνει πολύ κοντά στο να καταφέρουν το στόχο τους, αλλά πάντα τους στερεί την ελευθερία και την ολοκλήρωση του σκοπού ύπαρξής τους. Με έναν τρόπο τους κρατάει δέσμιους και τους κοροϊδεύει.
Αλλά από κάποια παραξενιά της τύχης, οι Ομίχλες φέρνουν κάποιες φορές και άτυχους, ανίδεους τυχοδιώκτες, οι οποίοι πρέπει είτε να τα καταφέρουν να ξεφύγουν ή να πεθάνουν σε αυτόν τον αφιλόξενο και άγνωστο τόπο.
Τι είναι οι Ομίχλες; Κανείς δεν ξέρει. Κανείς δεν έχει μιλήσει (ή δεν έχει καταφέρει να μιλήσει) μαζί τους, δε δείχνουν να έχουν κάποια νοημοσύνη, δε δείχνουν να είναι καλές η κακές. Οι Ομίχλες είναι παντοδύναμες, πανταχού παρούσες και δείχνουν να γνωρίζουν ή να μπορούν να μάθουν τα πάντα.
Αλλά οι Oμίχλες δείχνουν να έχουν μόνο έναν σύμμαχο, την περιβόητη φυλή των Vistani, φαινομενικά ανθρώπων που είναι συνυφασμένοι με την έννοια Ravenloft και ομίχλες, καθώς δείχνουν να μπορούν να ταξιδεύουν μέσα από αυτές (και να φτάνουν εκεί που θέλουν σχεδόν πάντα) με ασφάλεια και συνέπεια. Α, ναι, ξέχασα να σας πω ότι όταν ταξιδεύεις μέσα από τις ομίχλες δεν καταλήγεις πάντα εκεί που θέλεις να φτάσεις…
Η μορφολογία του κόσμου
Φανταστείτε μια “πίττα” από έδαφος με βουνά, λίμνες, ποτάμια, πόλεις και ανθρώπους, να πετάει μέσα στο κενό, ταξιδεύοντας αργά και νωχελικά στο Ethereal Plane. Φανταστείτε ότι αυτή η “πίττα”, αγγίζει απαλά, το Ethereal Curtain (την κουρτίνα που περνάνε τα πνεύματα των νεκρών για να πάνε στην πέρα όχθη, κατά την κοσμολογία του D&D) και το άλλο της άκρο να χαϊδεύεται από το Negative Energy Plane. Επίσης, φανταστείτε ότι αυτή η “πίττα” περιτριγυρίζεται από μία ομίχλη, που μπορεί να τεντώσει τα πλοκάμια της και να ακουμπήσει το Prime Material Plane κλέβοντας θνητούς και φέρνοντάς τους μέσα της, μην αφήνοντάς τους να φύγουν. Όχι τουλάχιστον εύκολα ή πριν πραγματοποιήσουν τον σκοπό για τον οποίο τους έφερε εκεί. Πάνω σε αυτή την πίττα υπάρχουν “χώρες” οι οποίες χωρίζονται από νοητά (ή και ορατά) σύνορα, τα Domains. Ο υποφαινόμενος πιστεύει ότι τα Domains τα χωρίζει ένα ορατό πέπλο ομίχλης, αλλά οι γνώμες διίστανται.
Το Ravenloft, σε αντίθεση με άλλα campaign settings της χρυσής εποχής των RPG, δεν είναι σε κάποιο πλανήτη, δεν έχει στάνταρντ εποχές, μέρες εβδομάδας ή και αστερισμούς. Σε ένα Domain μπορεί το φεγγάρι να είναι στη φάση της πανσελήνου και όταν οι παίκτες ταξιδέψουν σε διπλανό domain το φεγγάρι να είναι στη χάση του με μία μόλις μέρα διαφορά.
Τις ίδιες μεγάλες διαφορές βλέπουμε και στα εδάφη του κόσμου. Σαν βάση έχουμε τα Domains of the Core, τον ‘Πυρήνα’ του Ravenloft, όπου έχουμε όλες τις κυρίως χώρες, αλλά που η μία με την άλλη έχουν μεγάλες διαφορές στην κουλτούρα, τη γλώσσα και τις παραδόσεις, καθώς και στο εξελικτικό σημείο. Δεν είναι παράξενο να περάσεις π.χ. από την G’Henna, μια άνυδρη πεδιάδα με ισχνά πρόβατα και απολυταρχικό θεοκρατικό καθεστώς, να μπεις στη Falkovnia, μία χώρα με πλούσια λιβάδια, απέραντους σιτοβολώνες, μεσαιωνικό υπόβαθρο και ξενοφοβία προς τα non human races, και να καταλήξεις στη Lamordia, ένα Domain σχεδόν αντιγραφή της Ελβετίας του 19ου αιώνα με ρεύμα για φωτισμό στους δρόμους και ορθολογισμό. Όλα όμως έχουν ένα κοινό: κρύβουν κάποιο τρομερά σκοτεινό μυστικό, κάτι που συνήθως οι άνθρωποι ή το αγνοούν πλήρως ή είναι τόσο υπερβολικό που έχουν αποδεχτεί τη μοίρα τους και ζουν πιστεύοντας ότι είναι κομμάτι της καθημερινότητάς τους.
Η μορφολογία των κατοίκων
Οι κάτοικοι του Ravenloft γενικά δε διαφέρουν από τους κατοίκους άλλων κόσμων: γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν, ακολουθώντας μια τροχιά καθημερινών ανθρώπων, έχοντας ένα επάγγελμα σε όλη τους τη ζωή. Οι περισσότεροι αγνοούν ότι υπάρχουν σκοτεινές δυνάμεις ή αποδίδουν την κακοτυχία και τις δυσκολίες της ζωής στις “Ομίχλες”, που όταν αναφέρουν την ύπαρξή τους συνήθως συνοδεύεται από κάποια χειρονομία που ξορκίζει το κακό.
Μεγάλες διαφορές όμως βλέπουμε στην ποικιλότητα των πλασμάτων (συμπεριλαμβανομένων και των κατοίκων) που ζουν στο Demiplane of Dread. Οι μή ανθρώπινες φυλές είναι κάτι που δεν το συναντάς παντού. Τα ξωτικά είναι σχεδόν πλάσματα του μύθου, ενώ υπάρχουν Domains όπου το να μην είσαι άνθρωπος τιμωρείται με φυλάκιση (ή και με εκτέλεση), πολλές φορές όχι από το κράτος το ίδιο, αλλά από τους ξενοφοβικούς κατοίκους του. Απουσιάζουν πλήρως δε, κοινότυπα πλάσματα που σε άλλους κόσμους θα ήταν οι “βασικοί” εχθροί των παικτών, όπως orcs, goblins ή kobolds, ενώ τρομακτικά δυνατά πλάσματα δεν υπάρχουν καν (what is a beholder?), μιας και αντιτείθονται τελείως στην αισθητική του Γοτθικού Τρόμου.
Φόβος, Φρίκη και Τρέλα
Το campaign setting του Ravenloft εισήγαγε για πρώτη φορά στους κανόνες του AD&D 2nd edition, τη μεταβλητή του Φόβου, της Φρίκης και της Τρέλας. Τα χρησιμοποίησε σαν κανόνες για πράγματα, που σε άλλους κόσμους απλά θα ήταν κάτι που οι παίκτες θα έβρισκαν καθημερινό και ίσως κοινό. Παραδείγματα μέσα στα βιβλία δείχνουν πώς θα μπορούσαν να παιχτούν σκηνές μάχης σε ένα γενικό campaign, όπου οι παίκτες συναντούν για παράδειγμα νεκροζώντανους ή λυκανθρώπους και πώς ΠΡΕΠΕΙ να παιχτεί στο Ravenloft. Σε πολλά σημεία το βασικό κουτί προτρέπει τους DMs αλλά και τους παίκτες να διαβάζουν γοτθική λογοτεχνία τρόμου για να πάρουν ιδέες, αλλά και να διανθίσουν τις γνώσεις του λόγου τους, ώστε να περιγράψουν με περισσότερη γλαφυρότητα τον κόσμο γύρω τους.
Οι διαφορές στην περιγραφή είναι αισθητές και το βασικό βιβλίο ενθάρρυνε τους DMs να κάνουν τις περιγραφές τους πιο γλαφυρές και σκοτεινές. Ταυτόχρονα τα έξτρα saving throws για Fear, Horror και Madness ενθαρρύνουν του παίκτες να κάνουν roleplay τη σκηνή παρά να βασιστούν σε ένα ξερό roll από ένα ζάρι. Στην περίπτωση του Ravenloft, το να αναγκαστεί ο παίκτης να ρίξει ζάρι για τα Fear ή Horror checks σήμαινε ότι αν αποτύγχανε, ο DM αντιστοίχως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μία λίστα με γενικά αποτελέσματα για τα failed checks. Ταυτόχρονα ο χαρακτήρας έπρεπε να αντιδράσει αντιστοίχως για απροσδιόριστο χρόνο, ενώ κάνοντας roleplay το συμβάν ο παίκτης κρατούσε έναν σχετικό έλεγχο.
Εν κατακλείδι
“Σκεπάσαν όλους τους νεκρούς, με αρρωστιάρικους ψαλμούς, κλόουν με σοβαρούς σκοπούς, γυμνοί μέσα στο κρύο…”
Παύλος Σιδηρόπουλος – Εν Κατακλείδι.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για το Ravenloft και να γεμίσω σελίδες επί σελίδων για τον κόσμο και το campaign setting. Έχω παίξει εκατοντάδες ώρες, είτε σαν παίκτης, είτε σαν DM. Έχω περπατήσει στα υγρά και σκοτεινά σοκάκια της Barovia, έχω ξεκινήσει με το party μου επαναστάσεις στη Falcovnia και έχουμε κυνηγήσει μάγισσες με το Church of Ezra για να τις κάψουμε στην πυρά. Δε θα αποκαλύψω όλα τα μυστικά του εδώ πέρα και υπάρχουν κυριολεκτικά ΧΙΛΙΑΔΕΣ μυστικά να αποκαλυφθούν. Θα σας αφήσω να ανακαλύψετε τη σκοτεινή γοτθική ομορφιά του Demiplane of Dread μόνοι σας και θα κλείσω από το, ίσως, πιο κλασικό κομμάτι που θα συναντήσετε στο Ravenloft: Την εισαγωγή του Tome of Strahd, από το ημερολόγιό του:
I am ancient. I am the land. My beginnings are lost in the darkness of the past.
I was a warrior. I was good and I was just. I thundered across the land like the wrath of a mighty god. But the warring years and the killing years wore down my soul as the wind wears down stone into sand. All goodness slipped from my life; I found my youth a d strength gone, and all I had left was death.
Count Strahd Von Zarovich, Master of Barovia
The Τome of Strahd
