Όλοι μας κάποια στιγμή μέσα από την πορεία μας στα επιτραπέζια παιχνίδια ρόλων έχουμε συναντήσει παίκτες, που μπορεί να τους άρεσε ιδιαίτερα το campaign που έπαιζαν, αλλά να δυσκολεύονταν αρκετά στις στιγμές που υπήρχε αρκετό Role Play, είτε ανάμεσα στον Dungeon Master (DM) και σε αυτούς είτε ανάμεσα σε αυτούς και το υπόλοιπο πάρτυ. Αυτοί οι παίκτες μπορούν να είναι ο οποιοσδήποτε από εμάς. Σε αυτό το άρθρο, λοιπόν, συζητάμε τους λόγους που το role-playing (RP) είναι σημαντικό σ’ ένα τραπέζι και με ποιους τρόπους ο Dungeon Master ή οι συμπαίκτες μπορούν να βοηθήσουν κάποιον που δυσκολεύεται πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Roleplaying: Τι το κάνει τόσο σημαντικό;
Καταρχάς, πριν ξεκινήσουμε να υπογραμμίζουμε τους λόγους που το roleplaying είναι σημαντικό σε τέτοιου είδους παιχνίδια, καλό είναι να τονίσουμε πως δεν είναι το ίδιο για όλους. Κάποιες παρέες δεν χρειάζονται ιδιαίτερο RP για να περάσουν καλά. Κάποιες παρέες βρίσκουν την ομορφιά των sessions σε άλλα πράγματα, όπως στις μάχες, στα builds, στην εξερεύνηση του κόσμου ή ακόμα και στην ιστορία που ξετυλίγεται μπροστά τους. Είναι και κάποια άλλα άτομα που μέσα στο session μεταμορφώνονται και «γίνονται» ο χαρακτήρας τους. Μέσα από το RP τους, το voice acting τους, τις αντιδράσεις τους και τις επιλογές τους, καταφέρνουν να πείσουν και να δώσουν μια πιο ρεαλιστική νότα στο παιχνίδι. Γιατί όμως το κομμάτι του rp είναι τόσο σημαντικό;
- Βοηθάει στην εξέλιξη της ιστορίας.
Η ιστορία δεν είναι μόνο το setting που έχει δημιουργήσει ο DM. Ιστορίες δημιουργούν και οι ίδιοι οι παίκτες μέσα από τις προσωπικές σχέσεις που έχουν δημιουργήσει μεταξύ των χαρακτήρων τους ή μέσα από την αλληλεπίδρασή τους με τον κόσμο. Όσο πιο συναισθηματικά συνδεδεμένος είσαι με τον χαρακτήρα σου τόσο πιο μεγάλη αξία θα έχει η κάθε απόφαση που θα πάρεις μέσα στο campaign για την εξέλιξη του.
- Πάρε ένα βάρος από τις πλάτες του DM.
Ας το σκεφτούμε λογικά. Το μεγαλύτερο κομμάτι σε κάθε session έχει να κάνει με μάχες, εξερεύνηση, έρευνα και πολλά NPC’s. Ποιό είναι το κοινό στοιχείο σε όλα αυτά; Ο Dungeon Master, ο οποίος έχει απίστευτα πολλά πράγματα να σκεφτεί, να κάνει και να διαχειριστεί. Κάνοντας roleplay οι χαρακτήρες μεταξύ τους, μπορούν να δώσουν πολύτιμο χρόνο στον DM τους να σκεφτεί την επόμενη κίνησή του ή απλά να πάρει μια ανάσα. Αυτό μπορεί να γίνει κάποια στιγμή, για παράδειγμα, που το πάρτι κάνει το long rest του, συζητώντας την επόμενη κίνηση τους για την αντιμετώπιση εκείνης της φυλής λύκων ή συζητώντας για ένα πρόβλημα που μπορεί να έχει κάποιος απ’ αυτούς ή απλά κουτσομπολεύοντας τον περίεργο πωλητή μαγικών αντικειμένων από τον οποίο αγόρασαν τα healing potions τους.
Βγαίνοντας από το RP-block.
Η συγκεκριμένη ενότητα αναφέρεται στα άτομα που θέλουν και τους αρέσει το role-playing, αλλά δυσκολεύονται να το βγάλουν προς τα έξω. Ταυτόχρονα, αναφέρεται στους Dungeon Masters και τους συμπαίκτες που θέλουν να βοηθήσουν.
Από την μεριά του Dungeon Master.
- How you wanna do this?
Σκεφτείτε ότι το πάρτι βρίσκεται σε μια μεγάλη και δύσκολη μάχη που με το ζόρι τα καταφέρνουν. Ο παίκτης που δυσκολεύεται να υποδυθεί τον χαρακτήρα του καταφέρνει να σκοτώσει το τέρας που βρίσκεται μπροστά τους. Ήρθε η ώρα να του δώσουμε την στιγμή του με μια πάρα πολύ απλή πρόταση. «Πώς θα ήθελες να το κάνεις;» ή «Περιέγραψέ μας πως το σκοτώνεις». Με αυτόν τον τρόπο του δίνεται η ευκαιρία να περιγράψει τις κινήσεις του και να δημιουργήσει μια πολύ όμορφη, σινεματική σκηνή που θα ενθουσιάσει όχι μόνο αυτόν τον ίδιο, αλλά και όλο το υπόλοιπο τραπέζι. Η ικανοποίηση από μόνη της θα τον κάνει να θέλει να περιγράφει και στο μέλλον τις κινήσεις του, χωρίς την παρότρυνση του DM.
- NPCs
Μέσα σε ένα πάρτι μπορεί κανείς να πετύχει και τον παίκτη με το λιγότερο rp, αλλά και αυτόν που δεν σταματάει να μιλάει σε κάθε NPC που πετυχαίνει. Αυτό πολλές φορές δημιουργεί πρόβλημα, καθώς δεν δίνεται ο χώρος στους συμπαίκτες να μιλήσουν και να αλληλεπιδράσουν με τον κόσμο γύρω τους. Γι’ αυτό το λόγο, ο NPC μας μπορεί να στοχεύσει σε κάποιον συγκεκριμένο χαρακτήρα για να μιλήσει. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα στον παίκτη που το έχει περισσότερο ανάγκη να μιλήσει και να παίξει το κομμάτι του όπως θα το ήθελε.
Από την μεριά των συμπαικτών
- Γίνε το παράδειγμα.
Σε αυτό το κομμάτι θα παραθέσω μια προσωπική ιστορία. Θυμάμαι ακόμα την αρχή του ταξιδιού μου στον κόσμο του D&D. Θυμάμαι πως ενώ διασκέδαζα πάρα πολύ με το κάθε session, δυσκολευόμουν να μπω στο κομμάτι του roleplay καθώς ήταν κάτι πολύ καινούριο για ‘μένα και δεν ένιωθα άνετα. Το πρώτο campaign που έπαιξα ποτέ με την παρέα μου ήταν διασκεδαστικό και σύντομο, ίσα ίσα για να μάθω τι είναι το D&D και γενικά κάποια βασικά πράγματα σχετικά με τους κανόνες, τα ζάρια, τις επιλογές κλπ.
Το δεύτερο campaign φαινόταν πιο σοβαρό από το πρώτο. Παρόλα αυτά, ακόμα δεν μπορούσα να μπω στο τρυπάκι του roleplay. Θυμάμαι όμως τον κολλητό μου, που ενώ στην πραγματική ζωή είναι ένας κλόουν και μισός, άναβε το τσιγάρο του πριν από κάθε session και ξαφνικά μεταμορφωνόταν σε έναν cleric of trickery, πάντα σοβαρό και ενοχλημένο με τα πάντα γύρω του, περιγράφοντας το κάθε spell και την κάθε του κίνηση. Αυτό το πρόσωπο το κρατούσε καθ’ όλη την διάρκεια του session χωρίς να σπάει χαρακτήρα. Ήταν κάτι που μου έκανε τρομερή εντύπωση, όχι μόνο για το πόσο πιστός ήταν στο RP του, όχι μόνο για την επιρροή που είχε στους υπόλοιπους παίκτες, που όλοι τον κοιτούσαν με καχυποψία λόγω του χαρακτήρα του, αλλά και γιατί λόγω του RP του συνεργαζόταν απίστευτα καλά με τον DM μας, δημιουργώντας σκηνές βγαλμένες από ταινία. Έπιασα, λοιπόν, τον εαυτό μου να σκέφτεται πως θα ήθελα κι εγώ να παίζω με αυτόν τον τρόπο και να αλληλεπιδρώ με τους συμπαίκτες μου και τον DΜ κι έτσι ξεκίνησα σιγά σιγά να τον μιμούμαι. Ξεκίνησα να υποδύομαι πιο πολύ, να συμμετέχω πιο πολύ, να περιγράφω πιο πολύ. Αν πέτυχα το RP μου; Σίγουρα όχι, αλλά ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πιο κοντά σε κάποιον χαρακτήρα μου, πιο κοντά στους υπόλοιπους χαρακτήρες, δημιουργώντας σχέσεις και γενικά με περισσότερη συμμετοχή μέσα στην ιστορία και το κλίμα της. Από τότε το RP έγινε ένα πολύ σημαντικό, αν όχι το πιο σημαντικό, κομμάτι του D&D στο τραπέζι μου και από τότε προσπαθώ πάντα να το εξελίσσω.
Το δίδαγμα; Εσύ ως συμπαίκτης δώσε το παράδειγμα και το κίνητρο κάποιος να ακολουθήσει τα βήματα σου, δίνοντας του την δυνατότητα να μιμηθεί τις κινήσεις σου. Κάθε προσπάθεια αξίζει. Αργότερα, θα είναι έτοιμος να ακολουθήσει το δικό του στυλ στο roleplay.
Από τη μεριά του παίκτη
- Σκέψου τον χαρακτήρα σου.
Το background είναι κάτι που μπορεί να βοηθήσει τον χαρακτήρα να αποκτήσει μια ταυτότητα, αλλά το RP σε κάθε session είναι μια άλλη ιστορία. Εκεί, ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να εμβαθύνει στον χαρακτήρα του και την προσωπικότητα του κάνοντας απλές ερωτήσεις όπως:
- Τι παρακινεί τον χαρακτήρα μου να σηκώνεται από το κρεβάτι κάθε πρωί; Τι θέλει από τη ζωή του; Πώς σκοπεύει να το πετύχει;
- Τι είναι αυτό που μισεί; Μέχρι πού θα έφτανε για να το αποφύγει;
- Ποιά θα είναι η φωνή ή η προφορά του χαρακτήρα;
- Είναι προληπτικός; Τι μπορεί να κάνει πριν από κάθε μάχη για να του φέρει καλή τύχη;
- Ποιές είναι οι αξίες του;
- Πώς του αρέσει να περνάει τον ελεύθερό του χρόνο;
- Υπάρχει κάποια φράση που να επαναλαμβάνει συνέχεια; Γιατί;
Αυτές οι φαινομενικά ανόητες ερωτήσεις μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να συνδεθεί με τον χαρακτήρα του και να τον παίξει όπως τον φαντάζεται. Μπορεί, επίσης, ένας παίκτης να δώσει ένα μυστικό και μια αδυναμία του χαρακτήρα του στον DM του, που μπορεί να τα χρησιμοποιήσει στην πορεία σαν RP easter eggs.
Κλείνοντας…
Είτε είσαι φαν του RP είτε όχι δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει να ταιριάζει το playstyle που σου αρέσει με το υπόλοιπο τραπέζι και να περνάτε όμορφα τον χρόνο σας παίζοντας. Σε περίπτωση όμως που σου αρέσει το RP, αλλά ακόμα δεν έχεις ρίξει τις άμυνες σου, αυτή είναι η ώρα. Δεν δημιουργεί μόνο ο DM ιστορίες σε ένα campaign, αλλά κι εσύ ο ίδιος και πάνω σε αυτές τις ιστορίες που προκύπτουν πατάει και ο DM για να φτάσει την ιστορία σας σε άλλο επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε πώς το D&D έχει τον όρο του “Collaborative Storytelling” για κάποιο λόγο και ποια η καλύτερη στιγμή να το επιχειρήσεις από το επόμενο session σου; Καλό παιχνίδι!
