*Frame Freeze* *Record Scratch*
Ναι, αυτός πάνω είμαι εγώ! (Actually, αυτός είναι ο Όττο Φον Μπίσμαρκ στο νεκροκρέβατό του). Θα αναρωτιέστε πως έφτασα σε αυτή τη θέση! Η απάντηση είναι απλή.
Κάψιμο..
Όχι από το καλό το κάψιμο τύπου WoW ή και Lineage στο νετ (ναι είμαι τόσο μεγάλος…)
Όχι όχι… Μιλάμε για το ψυχικό κάψιμο. Αυτό που μια μέρα θα σκεφτείς ότι έχεις ένα σέσσιον ακόμα το απόγευμα και θα αναστενάξεις. Μπορεί εκεί να μην το καταλάβεις αλλά έχει ήδη ξεκινήσει.
Δε χρειάζεται να φτάσεις σε σημείο να πετάξεις τα ζάρια σου στο τοίχο και να ξυρίσεις το κεφάλι γουλί ενώ κάνεις κρύο ντουζ. Το burnout σου ξεκίνησε τη μέρα που σκέφτηκες ότι “ίσως να αναβάλω το σημερινό σέσσιον για να χαλαρώσω λίγο” και απλά δεν πρόλαβες να το κοιτάξεις έγκαιρα.
Ήταν μία περίοδος της ζωής μου που το D&D ήταν σχεδόν καθημερινή ασχολία. Καθημερινά σέσσιονς τουλάχιστον 6ώρα. Προετοιμασία το προηγούμενο βράδυ ΑΚΡΙΒΏΣ μετά το τέλος του σέσσιον εκείνης της ημέρας, όσο είχα ακόμα φρέσκες ιδέες να γράψω, αλλά και χάρτες, μινιατούρες κλπ κλπ. Κάποιες φορές παίκτης, αλλά τις περισσότερες σα DΜ. Η συχνότερη ατάκα που έλεγα στο τηλέφωνο ήταν “Δεν μπορώ αύριο ρε συ έχω σέσσιον”. Και ήμουν οκ με αυτό, ίσα ίσα ήμουν εκστασιασμένος με αυτό το πρόγραμμα.
Οι σκέψεις όμως μπήκαν σιγά σιγά στο μυαλό. Μήπως να ακυρώσω το σημερινό για να πάω για ένα περπάτημα; Χμμμ έχουν horror night οι Unboxholics, μήπως να κάτσω να το δω αντί να παίξω σέσσιον σήμερα; Θα σκεφτεί κάποιος “Ναι ρε συ λογικό να θες λίγο προσωπικό χρόνο” και θα έχει δίκιο, το θέμα ήταν όμως ότι αυτό που με ωθούσε εκεί ήταν το ότι η ιδέα του να τρέξω πάλι σέσσιον με κούραζε από μόνη της. Και δε χρειάζεται μια διατροφή αποκλειστικά από D&D για να γίνει αυτό, διαφορετικοί άνθρωποι έχουν διαφορετικές αντοχές προφανώς.
Σήμερα θα σας μιλήσω λοιπόν (εκ πήρας) για το πώς μπορεί κάποιος να πέσει στην παγίδα του DM burnout, καθώς και πώς μπορεί να θεραπευτεί.
Παίκτες που τεστάρουν τις αντοχές σου σε τακτική βάση.
- Παίκτες που προσπαθούν να σε ξεγελάσουν (και όχι στα όρια του παιχνιδιού)
- Παίκτες που προσπαθούν να ξεγελάσουν τους ΑΛΛΟΥΣ παίκτες με αποτέλεσμα να μην περνάνε όλοι καλά.
- Παίκτες που δε θυμούνται τι κάνει ο χαρακτήρας τους, ακόμα και μετά μήνες συνεχόμενου παιχνιδιού
- Παίκτες που κοιτάνε το κινητό σε κάθε σέσσιον και μετά ρωτάνε «θα γίνει καμία μάχη;», ενώ σου ζήτησαν heavy rp session
- Παίκτες που σε περνάνε για δάσκαλο και περιμένουν εσύ να ξέρεις τα πάντα, ενώ δεν μπαίνουν στον κόπο να μάθουν τα βασικά
- Παίκτες που περιμένουν να τα κανονίσεις όλα εσύ, μέρα, ώρα και μέρος χωρίς να δίνουν λύσεις και ας έχουν.
- Παίκτες που λένε την ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΤΑΚΑ «Ναι αλλά ο παλιός μου DM το έκανε καλύτερα.»
- ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΑΝ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ
Όλοι αυτοί σιγά σιγά σου κατεβάζουν το sanity και όταν αυτό βαρέσει πάτο..
Well…
Μάντεψε ποιός θα μείνει χωρίς DM πλέον μικρέ Billy!
Για τους άλλους πέρα όμως από τον πλέον ΝΕΚΡΟ Billy, αλλά και για σένα, βασικά… ΕΙΔΙΚΑ για σένα DM, ίσως να πάρεις κάποιες προφυλάξεις:
- Βρες τι σου προκαλεί αυτή τη δυσφορία, τι σε κουράζει και τι σε ενοχλεί. Δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος να εξυπηρετείς τους πάντες.
- Κάνε λίστα με τα προβλήματα που παρουσιάζονται ένα ένα και μην τα αντιμετωπίζεις σαν σύνολο, αυτό θα σε κουράσει και μόνο στη σκέψη. Το γεγονός ότι θα αφαιρείς προβλήματα από τη λίστα σου θα σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.
- Μη μένεις κουρασμένος! Ναι, θέλει χρόνο και προετοιμασία πολλές φορές. Nαι θες να είσαι εντάξει απέναντι στους παίκτες σου και τα ωράρια τους, αλλά βρε άνθρωπε! Ρίξε έναν ύπνο! Κάνε και κάτι άλλο! Κρεπάλιασε μια μέρα στο καναπέ χωρίς να σκέφτεσαι πολλά. Στην τελική και να χαθεί το σέσσιον της εβδομάδας μια φορά, μπροστά στο sanity σου μικρό το τίμημα!
- Ξεκαθάρισε στους παίκτες σου πώς θες να τρέξει το σέσσιον. Μην τους βγάλεις μανιφέστο, απλά ξεκαθάρισε το στυλ σου σαν DΜ. Αν δεν τους αρέσει εν τέλη και δεν κολλάτε θα φανεί όπως και να έχει.
- Μη σχεδιάζεις τόσο πολύ! Σίγουρα τα ρεμάλια θα βρουν τρόπο να γυρίσουν στο plot που σχεδίασες, αλλά το να κάνεις crash test όλα τα πιθανά σενάρια που μπορούν να συμβούν, απλά θα σε εκνευρίσει και θα σε προϊδεάσει αρνητικά προς τους παίκτες (χωρίς να φταίνε καμιά φορά).
- Αν δεις προβλήματα in-game συμπεριφοράς, ξεκαθάρισέ τα το γρηγορότερο και καμιά φορά πέτα κανέναν παίκτη εκτός. Αν φτάσει σε σημείο να πρέπει να φύγει μάλλον «ηθελέ τα οπίσθια τούτου!»
Παρά τις προφυλάξεις που μπορεί να πάρει κάποιος όμως, ίσως το burnout να είναι αναπόφευκτο. Αν συμβεί εξηγείστε στους παίκτες σας ότι θέλετε ένα διάλειμμα, ίσως προσφερθεί ένας να DΜάρει ένα δικό του σέσσιον και να πάρετε μία ανάσα, ίσως τσαντιστούν και κάνουν τον Obi Wan. Κλάψτε και χτυπηθείτε στο πάτωμα αν χρειάζεται φωνάζοντας πως η ζωή είναι άδικη και αν δεν καταλάβουν πείτε τους ότι δε θα τους καλέσετε στα γενέθλια σας. Η απόφαση είναι δική σας όμως και μην ντραπείτε να την πάρετε.
Δεν είναι μόνο ο χρόνος που περνάς παίζοντας που σε καίει πάντα. Η ζωή μπορεί και αυτή να μειώσει το sanity (πολύ αποτελεσματικά!). Το Dungeons and Dragons όμως είναι ένα κοινωνικό και μακροχρόνιο παιχνίδι. Είναι παιχνίδι στο οποίο χρειάζεται ένα άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο:
Ένα συμβόλαιο με απλούς κανόνες:
- Παίζουμε γιατί το θέλουμε και θέλουμε να περάσουμε καλά ή να κάνουμε κάτι όλοι μαζί, δεν είναι υποχρέωση
- Μαθαίνουμε τους χαρακτήρες μας και τους κανόνες του παιχνιδιού. Αν θέλουμε όλοι να περάσουμε καλά τότε θα πρέπει αυτό να εξυπακούεται!
- Ξέρουμε ότι η πραγματική ζωή έχει προτεραιότητα, αλλά ξέρουμε και ότι το δικό μας πρόγραμμα δεν είναι ανώτερο από των άλλων παικτών!
Όσοι παλιοί θα θυμάστε τη χαρακτηριστική πρόταση “You must rest and meditate on what you have learned”. Για όσους θέλετε context, αυτή η πρόταση εμφανιζόταν στην οθόνη σας στα παλαιότερα Elder Scrolls (αυτά που η εταιρία κόπιασε λίγο να τα βγάλει) όταν ο χαρακτήρα σας ήταν έτοιμος για το level up. Έτσι και εγώ σαν άλλος Todd Howard θα σας πω δώστε μου τα λεφτ… εεεε δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας να επεξεργαστεί όσα μάθατε όσο καιρό διαρκεί το burnout και όταν και ΑΝ ξαναγυρίσετε στο παιχνίδι το επίπεδό σας θα έχει ανέβει! Θα το δείτε και εσείς, θα το δουν και οι παίκτες σας. Και εν τέλη, αν το παιχνίδι δεν το ευχαριστιέσαι φίλε DΜ δεν είναι παιχνίδι, είναι απλήρωτες υπερωρίες.
Για τους TLDR. Ένα διάλειμμα από το DΜing (αλλά και από το παιχνίδι) δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να σε φοβίζει. Κάνε το, απόλαυσέ το, ΜΑΘΕ από αυτό και αν γυρίσεις θα το χαρείς περισσότερο.
