Αφού κατακάθισαν οι στάχτες από το συναρπαστικό 1ο Dragon Festival, έχουμε την ευκαιρία να αναλογιστούμε τα όσα ζήσαμε στο Παλιούρι της Χαλκιδικής στις 15 Οκτωβρίου. Ανάλογο φεστιβάλ στη Βόρεια Ελλάδα, σίγουρα, δεν είχε ξαναδιεξαχθεί και περιμέναμε να δούμε, με περιέργεια, τι είχε στο νου ο «Διψασμένος Δράκος», η αγαπημένη μας μεσαιωνική μπυραρία. Η Κατερίνα και ο Αλέξανδρος οραματίστηκαν και έτρεξαν το φεστιβάλ με μεγάλη επιτυχία. Αυτό ήταν εμφανές στα χαμόγελα όλων και τα λόγια των επισκεπτών, που ζητούσαν ήδη, μία βδομάδα αργότερα, να πραγματοποιηθεί το 2ο Dragon Festival. Ίσως, χρειαστεί λίγος παραπάνω χρόνος, αλλά σίγουρα ο Δράκος θα επανέλθει. Πάμε να κάνουμε μία σύνοψη των όσων συνέβησαν.
Η προσέλευση του κόσμου ήταν πολύ περισσότερη από το αναμενόμενο, σύμφωνα με τη διοργάνωση, με αποτέλεσμα τα 600 εισιτήρια, που υπήρχαν για λόγους καταμέτρησης, να έχουνε εξαντληθεί μέχρι τη 13:00. Η μεσαιωνική αγορά κέρδισε την καρδιά όλων, με τον κόσμο να γυρίζει ασταμάτητα, να ψωνίζει, να χαζεύει και όποτε θέλει να βρίσκει σκιά κάτω από καταπράσινα δέντρα και σε αναπαυτικούς κορμούς-πολυθρόνες. Το φεστιβάλ φιλοξένησε τουλάχιστον 1.500 άτομα και ο δράκος θα χρειαστεί περισσότερα φτερά και χέρια για να μπορέσει να εξυπηρετήσει το αυξανόμενο ενδιαφέρον και και φιλοξενήσει την αγάπη του κόσμου.
Την τιμητική τους είχαν και οι μεσαιωνικές και φανταστικές αμφιέσεις, με μικρούς και μεγάλους φίλους να εναρμονίζονται απόλυτα με το φεστιβάλ και να δούνε μία ακόμα περισσότερο διαδραστική νότα στην ατμόσφαιρα που έστησε το φεστιβάλ. Βίκινγκ, ιππότες, μάγοι και μάγισσες, hobbits μπερδεύονταν με το πλήθος, ψώνιζαν μαζί μας και μοιράζονταν μαζί μας και κανένα μυστικό για την τελευταία τους περιπέτεια. Διασκεδαστές άλλων εποχών, όπως ξυλοπόδαροι, διασκέδαζαν τον κόσμο που χαλάρωνε και το ζεστό φαγητό και η κρύα μπύρα υπήρχαν άφθονα για να ικανοποιήσουν την πείνα και τη δίψα του κοινού, μετά τα ψώνια του.
Ο Σύλλογος Τόλκιν ήταν παρών, με τη σημαία της Gondor να ανεμίζει και οι “Guardians of the White Tower” αναδείκνυαν την αγάπη τους για τα war games και τη Μέση-γη, με μινιατούρες από το Σύμπαν του Τόλκιν να μάχονται για την τύχη του Isengard. Παραπάνω, έβλεπε κανείς ένα μεγάλο κιόσκι να αγκαλιάζει με τη σκιά του τους επισκέπτες, με τους “Tales of the Wyrd” και τους “Pure Critical” να μαγεύουν τον κόσμο με την τέχνη της δημιουργικής fantasy γραφής και των μαγικών παιχνιδιών ρόλων και να του δίνουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν την πένα τους ή την τύχη του, ρολάροντας μερικά ζάρια.
Ταυτόχρονα, μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια και επιδείξεις. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει ο χορός και η σπαθασκία με ασπίδες και κοντά σπαθιά και η βραδιά έκλεισε, μυστηριακά και υπέροχα, με τους “Pagan” να αφήνουν τους πάντες με το στόμα ανοιχτό, τραγουδώντας δίπλα από μια φωτιά, που μας ταξίδεψε σε άλλες εποχές και συνθήκες που μπορούμε να διαβάσουμε σε βιβλία φαντασίας.
Το βράδυ έφτασε, δυστυχώς, γρήγορα, αλλά ο κόσμος μιλούσε ήδη για το επόμενη φεστιβάλ και τον ενθουσιασμό του. Στο λεωφορείο της επιστροφής έβλεπα κόσμο να κοιτάει αποκαμωμένος, αλλά ευτυχισμένος, τον ήλιο να πέφτει και μοιραζόμουν κι εγώ μαζί του την ευχάριστη κούραση και την ανυπομονησία για πολλά ακόμα τέτοια φεστιβάλ επάνω στα φτερά του Διψασμένου μας Δράκου. Το δεύτερο ήδη σχεδιάζεται και ο πήχης έχει μπει πολύ ψηλά. Περισσότερα σύντομα!
