Ο Ιούνιος έφτασε, το καλοκαίρι ήρθε και εδραιώθηκε για τα καλά και ανάμεσα στους τσακωμούς των goblin για το αν η ταβέρνα χρειάζεται Έρκ Οντισιόν – ένα μαγικό αντικείμενο που μπορεί να κρατάει δροσερή την ταβέρνα στη βράση του καλοκαιριού – ένας πετάγεται και φωνάζει «Αφού άλλος ένας διαγωνισμός έφτασε στο τέλος του, έχουμε χρόνο για μια νέα οντισιόν!»
Καθώς λοιπόν τα goblin συζητάνε για αυτή τη νέα «Οντισιόν» ας συζητήσουμε για τα αποτελέσματα του διαγωνισμού NPCs Wanted, Dead or Alive. Η ταβέρνα έκανε το λάθος να δώσει σε εμένα, τον μάγειρα και συγγραφέα της «Σκιάς του Λάκριμου» την ευθύνη να γράψει αυτό το άρθρο, όταν τους είχα πει να μην με ενοχλήσουν μέχρι το βιβλίο να είναι έτοιμο (είχα βάλει και ταμπέλα στη πόρτα…)! Το μόνο που κάνω τον τελευταίο καιρό είναι να είμαι κλεισμένος στη «κουζίνα» μου και να δοκιμάζω «μπαχαρικά» και άλλα «καρυκεύματα» ώστε το νέο βιβλίο να είναι στο επίπεδο που θέλουμε και έχετε συνηθίσει από το Goblin’s Tavern. Αφού λοιπόν με ανάγκασαν να σταματήσω να γράφω το βιβλίο για να γράψω αυτό το άρθρο θα συνεχίσω να γράφω την ιστορία μου εδώ και καλά να πάθουν!
Ας ξεκινήσει η αφήγηση
Οι θέσεις στην συντροφιά επιβεβαιώθηκαν, το κουράγιο βρέθηκε, ο εξοπλισμός έτοιμος. Ο Άρδος Σαρονίτης, ο ομαδάρχης και Paladin του Τάγματος της Δικαιοσύνης της Κυδωνίας, ήταν ένα αρκετά πιο φιλικό και προσιτό άτομο απ’ ότι θα φανταζόταν κανείς. Έχει μια αυτοπεποίθηση που κάνει τον καθένα να πιστεύει πως θα φτάσει όχι στην Άκυτο, αλλά στα αστέρια.
Τα πέντε μέλη της συντροφιάς μαζεύτηκαν τώρα γύρω από το τραπέζι του, στα «Χρυσά Δίχτυα», για την ενημέρωση πριν από το ταξίδι. Οι συστάσεις, τα αστεία, το φαγητό και το ποτό σχεδόν έκρυβαν τον πραγματικό λόγο που μαζεύτηκαν απόψε εκεί. Την ψευδαίσθηση έσπασε ο Άρδος καθώς σηκώθηκε από το τραπέζι και ανακοίνωσε: «Μέλη της Συντροφιάς, επιτρέψτε μου να σας γνωρίσω τον μοναδικό μάρτυρα από το εσωτερικό του νησιού αφότου ξεκίνησε η καταιγίδα». Άπλωσε το χέρι του προς την πόρτα, ενώ ένα έβδομο άτομο, έναν νάνος με γκρίζο δέρμα και άσπρη γενειάδα, πλησιάζει και κάθεται στην τελευταία κενή θέση. Ο νάνος κατεβάζει με μιας τη μπύρα που βρίσκεται μπροστά του και αρχίζει να παρατηρεί προσεκτικά τα μέλη της συντροφιάς…
Το πρώτο άτομο που πρόσεξε ήταν η καλοσυνάτη halfling στα αριστερά του που σχολίαζε το φαγητό, λέγοντας πως στην ταβέρνα της κάτι τέτοια δε θα τα σέρβιρε ποτέ. Από την Ζαφειρία Παπαδάκη έχουμε την Κυρία Πέπη:
Στη συνέχεια το βλέμμα του στράφηκε στο ψηλό αλλά καλοκάγαθο Firbolg που καθόταν δίπλα της και μιλούσε αργά και ευγενικά με ένα από τα άλλα μέλη. Από τον Αριστομένη Καραπιδάκη έχουμε τον Γραίκο, τον «Αγαθό Γίγαντα»:
Δίπλα στον γίγαντα καθόταν ένας νάνος με λευκή γενειάδα, το έμβλημα του Moradin ήταν ξεκάθαρα ορατό πάνω στα ρούχα του. Το ίδιο ορατή βέβαια ήταν και η ανησυχία στο πρόσωπό του για τους κινδύνους που έρχονται. Aπό τον Αργύριο Τσαγκαλίδη έχουμε τον Turin Forgestrider:
Το επόμενο άτομο το πρόσεξε μόλις κατέβασε το ποτήρι της μπύρας στο τραπέζι. Μια γεροδεμένη και ευχάριστη γυναίκα που ήταν η πρώτη που του συστήθηκε αλλά παρέμενε επιφυλακτική. Από τον Αργύρη Κραλλή έχουμε την Μύρνα, την «κυνηγό της καταιγίδας»:
Το τελευταίο άτομο, που απ’ το ύψος του ίσα που φτάνει να ακουμπήσει στο τραπέζι ήταν ένας μικρόσωμος γέρικος γνώμος ο οποίος συζητούσε εκείνη την στιγμή με τον Γραίκο για τα «Λευκά Βουνά», το μέρος καταγωγής του, που είχε ακούσε κάποτε να του λέει ο μάγος Τερσιμάχος. Από τον Αλέξανδρο Μυλωνά έχουμε τον Μικρό Τίμμυ:
…Ο γκρίζος νάνος έσφιξε το χέρι σε όλους εκτός της Μύρνας η οποία ήταν φαινομενικά απασχολημένη απ’ το ποτό της, αλλά τον παρακολουθούσε απ’ το πλάι του ποτηριού. Ο ίδιος συστήθηκε ως Μουντός, ο Προστάτης της Ακύτου. Ήρθε πρόσφατα στην Κυδωνία έχοντας ακούσει πως ο βασιλιάς ενδιαφέρεται να βοηθήσει το νησί του. Ο Άρδος του είπε να έρθει αυτό το βράδυ στα «Χρυσά Δίχτυα» ώστε να δώσει την μαρτυρία και τις πληροφορίες του σε όλη την ομάδα. «Η καταιγίδα δεν είναι το μόνο που συνέβη πριν ένα μήνα» αποκάλυψε ο Μουντός μετά. «Οι κυνηγοί σαν κι εμένα αναφέρουν σκιές στο σκοτάδι, ο ίδιος ο θάνατος να διαγράφεται στις μορφές τους καθώς οι σταγόνες της βροχής στάζουν πάνω τους. Το χειρότερο; Κάποιοι ήδη έχουν αρχίσει να πιστεύουν πως το νησί ήταν πάντα έτσι. Εσείς όμως πρέπει να πιστέψετε στην ελπίδα, γιατί χωρίς άτομα σαν εσάς το νησί είναι σίγουρα καταδικασμένο…»
Με αυτά τα λόγια ο νάνος ευχήθηκε καλό ταξίδι και καλή επιτυχία στην ομάδα και εξαφανίστηκε από την πόρτα της ταβέρνας όσο αθόρυβα όσο ήρθε»
Αρκετά όμως με τα spoilers
Ορίστε, έβγαλα το άχτι μου και σας έδωσα τροφή για σκέψη μέχρι να έχετε στα χέρια σας το ολοκληρωμένο βιβλίο. Ως συγγραφέας αυτής της περιπέτειας θέλω να ευχαριστήσω πραγματικά κάθε ένα από τα μέλη της κοινότητας του Goblin’s Tavern που μπήκε στον κόπο να υποστηρίξει αυτό το μεγάλο έργο με μια συμμετοχή στον διαγωνισμό. Η απόφαση για τους 5 νικητές ήταν δύσκολη αλλά τελικά ο καθοριστικός παράγοντας ήταν η χημεία των μελών της ομάδας μεταξύ τους, το ενδιαφέρον περιεχόμενο καθώς και η σχετικότητα και ευκολία χρήσης του χαρακτήρα μέσα στην ιστορία.
Με τη σειρά μου θέλω, εκ μέρους της ταβέρνας του κυρίου Πίπη, να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου, το MysteryBay για το δώρο αυτού του διαγωνισμού. Όπως υποσχεθήκαμε, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς απο την Θεσσαλονίκη, κληρώθηκε τυχαία από τους πέντε νικητές για να πάρει ένα φυσικό αντίτυπο του βιβλίου “Candlekeep Mysteries”.
Για όλους εσάς που διαβάζετε αυτό το άρθρο και δεν προλάβατε να δηλώστε συμμετοχή ή δεν κερδίσατε, το πραγματικό δώρο έρχεται σε λίγους μήνες με την μεγαλύτερη και πιο φιλόδοξη περιπέτεια του Goblin’s Tavern ως τώρα. Μείνετε συντονισμένοι και τα καλύτερα έρχονται!
