Πως το επικότερο ninja-loot έγινε περιπέτεια και πήρε θέση στις καρδιές μας
Είναι κοινή αλήθεια ότι το D&D δεν είναι κάτι παραπάνω από τις στιγμές που δημιουργείς και μοιράζεσαι με την παρέα σου τα βροχερά παρασκευόβραδα. Όταν πέντε-έξι τυχοδιώκτες γίνονται ανέλπιστα -ή και όχι- ήρωες σε ένα ταξίδι φαντασίας. Τι γίνεται όμως όταν ένας από την παρέα αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα για ανατροπές;
Stream του Critical Role, επεισόδιο 113
Καθώς η παρέα του Liam O’Brien, οδεύει προς το επικό τέλος των περιπετειών των χαρακτήρων τους (Vox Machina), βρίσκονται στα –όχι και τόσο διακριτικά- ίχνη του πρώην Lich, νυν σφετεριστή θεού Vecna. Οι Vox Machina κρύβονται σε ένα κατεστραμμένο κτίριο όταν ένα από τα ιπτάμενα κτήνη του Vecna, πέφτει από τον ουρανό, παλεύοντας με μια Dragonborn φιγούρα. Enter Joe Manganiello.
Μετά τη σύντομη μάχη που ακολουθεί και καθώς ο Arkhan (Joe Manganiello) κάνει μια συμφωνία με τους Vox Machina, όλα δείχνουν πως ένας ακόμη θνητός θα συμμετάσχει στην θεοκτονία.
Επεισόδιο 114
Η ελπίδα φαίνεται να χάνεται καθώς ο βάρβαρος και ο βάρδος των Vox Machina, έχουν εξοριστεί σε άλλο plane. Την ίδια στιγμή ο Arkhan κατεβάζει την λεπίδα του πάνω στο Vecna κάνοντάς τον να χάσει την συγκέντρωση στο ξόρκι , επιστρέφοντας έτσι τους εξόριστους και δίνοντας το πλεονέκτημα στους Vox Machina για να τελειώσουν τη μάχη. Όταν ο Vecna φυλακίζεται, του πέφτει το μαγικό κειμήλιο, το χέρι του (Hand of Vecna). Καθώς οι Vox Machina ανασυγκροτούνται στο τέλος της μάχης, βλέπουν, με κομμένη ανάσα, τον Arkhan, να κόβει και να αντικαταστά το χέρι του με το Χέρι του Vecna και να τηλεμεταφέρεται μακριά, αφήνοντας τόσο αυτούς όσο και το stream κοινό να αναρωτιούνται τι έγινε μόλις.
Κάπου εκεί, τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά και τα φόρουμ γεμίζουν με threads που σχολιάζουν, επικροτούν, ή καταδικάζουν την επιλογή του Arkhan και τις συνέπειες αυτής, χαράζοντας την σαν μια από τις πιο αξιομνημόνευτες, ‘έπρεπε να ήσουν εκεί’, στιγμές της ιστορίας του D&D
Πολλοί θα παρατηρήσουν ότι ο Arkhan δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος evil χαρακτήρας και ότι τα κίνητρά του ήταν λογικά, η πράξη του έβγαζε νόημα και στην τελική, big deal, evil ήταν, κακώς έπραττε.
Αν όμως αναλογιστεί κανείς ότι το συγκεκριμένο campaign ήταν το love-child του Matthew Mercer, ενός από τους πιο διαδεδομένους DMs του σήμερα και εκτεινόταν μια πενταετία, ένα κατόρθωμα που λίγα τραπέζια καυχιούνται, συνειδητοποιεί ότι είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα. Ακόμα από άποψη χαρακτήρων, θέλει γερά νεύρα να πει κανείς πως πάει κόντρα σε 7 πασίγνωστους ημίθεους με διασυνδέσεις σε πολλαπλά planes, ντυμένους με αντικείμενα από την προηγούμενη θεομαχία, πόσο μάλλον να τσαντίσει παίχτες που μέσα σε πέντε χρόνια έγιναν οικογένεια.
Αν δε από την άλλη κάποιος τα καταφέρει, τότε ίσως να κάνει και τον δικό του χαρακτήρα από έναν τυχαίο τυχοδιώκτη, που εμφανίστηκε δυο φορές σε ένα stream, σε ένα Warlock patron και npc στο επόμενο επίσημο βιβλίο της Wizards of the Coast (Descend to Avernus- Arkhan the Cruel)
Στην συνέντευξή του με το D&D Beyond, ο Joe δήλωσε:
Ο ίδιος ο Arkhan πιστεύει ότι η κλοπή του χεριού του Vecna, έγινε για αλτρουιστικό σκοπό καθώς στόχος του είναι να ελευθερώσει την αυτοκράτειρα του, Tiamat, και να φέρει την ισορροπία στο σύμπαν.
Βλέποντας την απλοϊκότητα των σχεδίων του Arkhan συνειδητοποιεί κάνεις ότι δεν χρειάζεται παρά ένα ξεκάθαρος στόχος και λίγο χρόνος σκέψης ως προς το πως θα φτάσει ο χαρακτήρας εκεί για να ταράξει κάνεις τα νερά του δικού του campaign και να γράψει το όνομά του στις σελίδες της ιστορίας του D&D.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι τέτοιες στιγμές αν και δεν είναι για όλους τους παίχτες ή όλα τα τραπέζια, είναι αυτές που πραγματικά δένουν τις παρέες και κάνουν τους χαρακτήρες του καθενός από χλιαρά, άβγαλτα χωριατόπουλα σε δοκιμασμένους βετεράνους και θρύλους.
